Αρτηριοσκλήρωση. Βουλωμένα αγγεία. Συνέπειες

============================================================================

Εάν σας συγκινούν τα μυθιστορήματα περιπέτειας, εάν σας αρέσουν οι δύσκολοι γρίφοι και σας συναρπάζει η επιστημονική φαντασία, τότε:

διαβάστε το πρώτο βιβλίο της σειράς Έλληνες

του Γιάννη Καφέζα

με τίτλο Η Επιστροφή των Θρύλων

Αγοράστε και μεταφορτώστε το e-book εδώ

============================================================

Η αρτηριοσκλήρωση ή και αθηροσκλήρωση, είναι νόσος στην οποία στο εσωτερικό των αρτηριών συσσωρεύεται λίπος, χοληστερόλη, ασβέστιο και άλλα συστατικά που βρίσκονται στο αίμα, σχηματίζοντας μια κολλώδη ουσία που επικάθεται στο αρτηριακό τοίχωμα. Την λέμε αθηρωματική πλάκα.  (ίδε κατωτέρω εικόνα)

Με το πέρασμα του χρόνου η πλάκα μεγαλώνει και σκληραίνει. Το αποτέλεσμα είναι ότι στενεύει τις αρτηρίες. Όμως αυτό εμποδίζει το αρτηριακό αίμα που είναι πλούσιο σε οξυγόνο να περάσει και έτσι η περιοχή που θα έπρεπε να τροφοδοτηθεί από αυτό έχει ισχαιμία. Δηλαδή περιορισμένη πρόσληψη αίματος και κατ’ επέκταση οξυγόνου. Σαν αποτέλεσμα μπορεί να έχουμε σοβαρά προβλήματα.

Α. Στεφανιαία νόσος.

Οι αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα την καρδιά, λέγονται στεφανιαίες. Η απόφραξη τους θα προκαλέσει στηθάγχη (πόνος στην προκάρδιο περιοχή) ή ακόμα μεγαλύτερη καρδιακή προσβολή όπως έμφραγμα μυοκαρδίου.

φυσιολογική αρτηρία αριστερά, στενωμένη από πλάκα δεξιά,

με θρόμβο αίματος

Β. Καρωτιδική νόσος.

Οι αρτηρίες που ονομάζονται καρωτίδες τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλό. Η απόφραξη τους από αθηρωματική πλάκα μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο.

Γ. Περιφερική αρτηριακή νόσος.

Οι αρτηρίες που στέλνουν αίμα στην περιφέρεια (χέρια, πόδια, πύελος) αν στενέψουν πολύ, θα προκαλέσουν συμπτώματα. Αυτά θα εξαρτηθούν από το είδος της αρτηρίας και την εντόπιση της πλάκας (περιφερικότερα ή κεντρικότερα) καθώς και από τον μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό της στένωσης. Μπορούμε να πούμε πως η αθηροσκλήρωση συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα, μέχρις ότου στενέψει σχεδόν πλήρως μια αρτηρία. Όποιος πάσχει, παραπονείται στην αρχή για μούδιασμα και με το πέρασμα του καιρού για πόνο.

Σαν παράδειγμα: όταν πρόκειται για την αρτηρία που στέλνει αίμα στο πόδι, μπορεί να έχουμε διαλείπουσα χωλότητα. Πρόκειται για σφίξιμο ή και πόνο (στους μηρούς, γλουτούς, γάμπες ή πέλματα) που εμφανίζεται στο περπάτημα ή το ανέβασμα μιας σκάλας. Η αιτία είναι πως οι ανάγκες σε οξυγόνο που έχουν οι μύες που εργάζονται, δεν εξυπηρετούνται. Αυτό αναγκάζει το άτομο  να σταματήσει το περπάτημα έως ότου να συνέλθει. Όταν θα ξεκινήσει πάλι, σε κάποια απόσταση τα συμπτώματα θα επανέλθουν, αναγκάζοντας τον να σταθεί εκ νέου (εξ αυτού και διαλείπουσα χωλότητα ονομάζεται)

Αυτός που πάσχει βλέπει να μειώνεται προοδευτικά η απόσταση που μπορεί να καλύψει χωρίς να αναγκαστεί να σταματήσει. Ο πόνος (που μπορεί να γίνει και ισχυρός) τον αναγκάζει σε διακοπή για ανάπαυση σε όλο και μικρότερες αποστάσεις που διανύει.

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν την ασθένεια. Θεωρούν συνήθως πως είναι κόπωση. Η αληθής διάγνωση  θα τεθεί όταν θα πάνε στο γιατρό. Αυτός, από το ιστορικό και τη φυσική εξέταση θα υποπτευθεί ισχυρά πως αιτία είναι η αρτηριοσκλήρωση και θα ζητήσει τεκμηρίωση με διάφορες αναγκαίες εξετάσεις.

Οι εξετάσεις (αίματος και Doppler κατά κύριο λόγο) δεν θα αποδείξουν μόνο την παρουσία της νόσου αλλά και πόσο προχωρημένη είναι.

Η θεραπεία μπορεί να γίνει με φάρμακα, σωστή δίαιτα, φυσική άσκηση, διακοπή καπνίσματος, απώλεια βάρους εφόσον χρειάζεται. Αρκετά προχωρημένα περιστατικά με σημαντικό βαθμό στένωσης του αγγείου, χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.

Αυτονοήτως, κάθε άλλη νόσος που συνυπάρχει στον ίδιο ασθενή (πχ. Σάκχαρο, καρδιακή ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονοπάθεια κλπ.) , πρέπει να αναζητηθεί και να αντιμετωπιστεί.

Να σημειωθεί τέλος πως μια πολύ προχωρημένη στένωση που οδηγεί σε χωλότητα, δηλώνει πως και άλλα αγγεία του οργανισμού έχουν πρόβλημα και ο έλεγχος πρέπει να είναι εξονυχιστικός.